Diary May 9 – Disaster Avoidance Tourism

Last night I found two small bull calves sleeping in the middle of the busy road close to our office. There have been a few almost accidents. They calves are hard to see in the dark and cars don’t expect animals in this part of town. With the loss of houses, many people have moved into their cow shelters. Perhaps that is the reason why suddenly we find many abandoned calves in the city.
With a bucket of water, a bag of flour and the large cabbage given to me by Rajendra’s family I wooed the calves into a nearby parking area. They drank three buckets of water, the poor things. The calves are still there in the morning. I top up the water and plan to build a simple shelter if the calves decide to stay longer.

Diary May 8 – Meeting Rajendra’s daughter in law

The house has turned into a beehive. The rooms are stacked with relief goods. From here trucks loaded with buckets, blankets and tents leave for Dhading and Sindhupalchowk. I should be happy but I am not. The hallway is a mess. I wonder what happens during a major aftershock – will we be able to leave the building?

Diary May 6 – “Pack your bags and visit Barpak”

The mornings are glorious these days. It gets uncomfortably hot in the day but in the morning the light is filled with brilliance and the birds sing as if on stage. The Kathmandu Valley is said to have risen three feet (while Mt Everest came down one feet) and the death toll is still rising yet the jacaranda trees have started to flower. My tomato plants grow as if nothing has happened. A resilient force, these trees and birds.

Diary May 2 – Tot rust komen

This account got published by Trouw on May 2.

Opnieuw een slapeloze nacht. Drie naschokken in de span van twee uur. Ze zijn niet onprettig; ze doen me denken aan de korte golfslag van het IJsselmeer. Maar het is moeilijk om te ontspannen. Even verderop is een huis na zo’n schok ingestort. Het was al gehavend natuurlijk, maar zoiets blijft toch rondspoken.
Het is vandaag een week na dato. Ik had me voorgenomen om net voor de lunch, om 11.52 uur even bij het moment stil te staan maar voordat ik het weet is het half een.

Diary May 1 – De dood van een lief dier

This account was published by Trouw on May 2.

Om een uur of drie volgt er een stevige naschok. Ik lig nog wakker; de aarde is al urenlang onrustig. Ik maak me zorgen over Hira, de dakloze vrouw en dochtertje dat bij me logeert. Maar alles lijkt rustig in de andere kamer. ’s Ochtends vertelt ze me dat ze voor het eerst sinds de aardbeving goed heeft geslapen.
Hira is al vroeg in de weer met het mixen van Nepalese kruiden voor een speciaal ontbijt: jira, een mix van rijst, linzen, knoflook en kruiden. De Australische dierenarts die ons komt helpen en in de tuin in een tentje bivakkeert schept twee keer op. Hij heeft Hira een compliment en ze straalt. Ze komt langzaam weer tot leven.

Diary April 30 – Een huis vol trauma’s

De tuin doet nu dienst als camping

This account was published by Trouw on May 1.

De bovenverdieping is nu min of meer opgeruimd maar in de keuken en beneden is het nog altijd chaos. Wat mensen je zelden vertellen is dat aardbevingen ook binnenshuis ontzettend ‘messy’ zijn. In de keuken heeft de inhoud van een omgevallen fles soyasaus heeft zich vermengt met bergen bloem, rijst, linzen, en andere onidentificeerbare etenswaren. In het kantoor beneden ligt op vele plekken glas. Terwijl ik aan het schrobben ben besluit ik meteen maar de rommelkasten op te ruimen. Da’s goed tegen trauma’s, lijkt me.

Diary April 29 – ‘Mevrouw, u houdt de kaart op de kop”

This account was published by Trouw on April 29.

De buurjongens spelen al vroeg cricket in de voortuin. Ze vervelen zich en het is niet duidelijk wanneer de scholen weer open gaan. Na het ontbijt breng ik een matras en kleren terug naar een vriendin. Daar gaat het gesprek over de slecht communicatie vanuit de regering.

Diary April 28 – Een stad vol geruchten

This account was first published by Trouw on April 28.

De nacht begint vol onrust. Na een stevige naschok om een uur of tien voelt de tuin ineens niet meer veilig. Ik verplaats het tentje verschillende keren, na ingewikkelde kansberekeningen over omvallende bomen. Maar na een paar uur slaap voelt het tentje een stuk prettiger.

D-Day April 25

De tuin na de aardbeving

This account was first published by Trouw under the title ‘When the earth started to dance’.

Aan een aardbeving gaat een vreemd geluid vooraf. De stem van een onrustige aarde. Het lijkt op dat van een vliegtuig, maar dan van diep beneden. Na de grote beving en talloze naschokken begin ik het geluid te herkennen. Het heeft dezelfde vibratie als dat van mijn overslaande hart. Dat is verwarrend. ’s Nachts kan ik het verschil niet thuisbrengen.